Orada mısın?
Mabel!
Duyuyor musun beni?
Sesim yabancı mı geliyor mabel? Bir köşende hala hissediyor musun sana ihtiyacım olduğunda ufak sızını? Kırgınım mabel, canımın kırıkları uykularımı acıtıyor. Duysan, bilsen yine kızarsın bana, başına ne belalar aldın diye. Bilerek oldu mabel. Evet, bu sefer bile isteye acıttım kendimi. Korkuyordum ama yine de acıma ihtimalimi göz ardı ettim. Önce acısa da sonra geçer sandım. Utandığımdan olsa gerek sana tek satır bile yazmadım. Kızgın mısın mabel? Gittiğin sıcak iklimler adımı unutturdu mu sana? Haklısın.
Bir türlü büyümüyor içimdeki çocuk. Bundan şikayet etmem belki haksızca, hep küçük kalsın isterdim. Ama tecrübesizliği hep beni acıtıyor mabel. Çekip alır mısın içimden onu? hayır, hayır! Alma. O benim. O Ada'nın. Ada bana çok kızar. Bir de onu alamam karşıma.
Rüyalarım hiç olmadığı kadar karışık mabel. Anlam veremiyorum. Çoğunlukla uyanır uyanmaz unutuyorum. An oluyor tekrar uykuya dalmaya çalışıyorum , güzel bir rüya olduğunu ve devamının beni mutlu edeceğine inanarak. Ama onları da hatırlamıyorum.
Mabel niye böyleyim? Canımı acıtmadan durabildiğim kaç gün var şu hayatta. Sana gelirken daha kaç kere kanatacağım sol yanımı. Korkuyorum sana hiçbir şey kalmayacak diye. Biliyorum yeni baştan inşa edersin sen her şeyi, yoktan var etmekte var ellerinin sihrinde ama.. Korkuyorum mabel. Hiç bitmeyecek mi bu hallerim. Atacağım her adımdan korkuyorum. Sana yazdığım her kelimeden, içimdeki o bitmek tükenmek bilmeyen sevmek ihtiyacından. Sevmemeli miyim mabel? Belki sevmektir benim dünyadaki lanetim ve sırf bu yüzdendir bu can kırıkları. Belki bile bile hataya yürüyorumdur.
Geri mi dönmeliyim mabel? Hiç gitmemek üzere.
Gök gürlemeye başladı, müziğin sesini açtım iyice. Az sonra yağmur başlayacak ama gök gürüldemeye devam edecek. Hem sevip hem yanmak gibi. Yağmur ıslatsın her yanı ama gök gürüldemesin.
Mabel.. Bir nefeslik bile umudum kalmadı sanki.
Neredesin mabel.
Yakın.. Uzak.
Sıcak.. Soğuk.
Tekrar geleceğim mabel. Şimdilik hoşça kal.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder