17 Mart 2012 Cumartesi

Sevda Türküleri

Bir akşam üstüydü.
Yine ansızın hayatına girişimin bayramındaydı yüreğim.
Bir türlü gidemeyişimin çelişkisi vardı aklımda.

Birbiriniden uzak iki şehirde aynı şarkı çalıyor,
Ayrı kişiler aynı yürekte dinliyordu.
"Aşkın bir alev olsa, yakar mı bu canımı ?"
diyordu şarkı..
İkisi de biliyordu o alev yakardı onları.
Kavururdu.
"Uzanamam ben sana, bu acıtır canımı.."
diyordu şarkı.
Kadın ağlıyor, erkek susuyordu.
Sessiz bir yeminin dile dökülüşü olmuştu bu şarkı.
Sevdalı bir türküydü.
Uğruna söyleniyordu.
Aşkı alev alev yakıyordu.

Bu şarkı kimsenin bilmediği ,
Sonu olmayan bir masalın dile dökülüşüydü.

Kimse bilmeyecekti ama adam her dinleyişinde onu anacaktı yüreğinde.
Kim bilir belki aklına bir bahar sabahında birlikte uyanışları gelecek,
Gülümseyecekti.

Gönül kapılarını açmıştı adam.
Kadın o kapıdan girmeyi bir türlü becerememişti.
Aşkı alev olup yakmıştı herkesi, her şeyi.

Kimse bilmeyecekti ama kadın her dinleyişinde onu anacaktı yüreğinde.
Kim bilir belki gözleri olacak ama ağlayamayacaktı.
Canı pare pare yanacak, adamı hatırlayacaktı.

Verdiği sözleri tutamayışını,
Bir türlü ona gidemeyişini hatırlayacaktı.
Binbir satır dökecekti kağıda.
Her satırı o kokacaktı.

Kimse bilmeyecekti ama bu şarkı hep onları anlatacaktı..

Hiç yorum yok: