12 Ocak 2013 Cumartesi

Uyuya kaldık bir yolun sonsuz kıvrımında.

Sadece ikimizin uyanık olduğunu bir saatte durdurmalıyız zamanı.
Düşünsene sadece sen ve ben.
Bütün dünya uyurken belki daha güzel olur her şey.
Evet,evet kesinlikle daha güzel olurdu.
İstediğimiz kadar kahkaha atar, saatlerce yürür, umarsızca sevişirdik.
Herkes uyuyor!
Özgürlük bizim sevgilim.
Düşünsene bütün sokaklar sadece bize ait.
Güneş bizim dünyamızı aydınlatmak için doğuyor.
Kahvaltı için acele etmemize de gerek yok.
Zaman bizim, istediğimiz kadar kullanabiliriz.
Yetişmemiz gereken bir otobüs yok.
Yollar o kadar boş ki el ele caddenin ortasında yürüyebiliriz.
Müzik bizim sevgilim.
İstediğimiz kadar açabiliriz sesini.
Saatlerce, deli gibi dans edebiliriz.
Herkes öyle derin bir uykudaki ben seni istediğim kadar sevebilirim.
Kimsenin ruhu duymaz.
Gözyaşları bizim sevgilim.
Çığlık çığlığa ağlayabiliriz.
Haykıra biliriz bütün acılarımızı dünyanın yüzüne.
Kimse bilmez içimizdekileri.
Dünya bizim unuttun mu ?
Dünya öyle çok bizim ki uykusundan uyananı cehennemin dibine yollabiliriz.
Ya da uyuyan biz miyiz sanki sevgilim ?
Baksana o kadar çok düş görüyoruz ki..
Hep uykulu sevişiyoruz
Hep uykulu gülümsüyoruz
Hep uykulu ağlıyoruz adam..
Belki de dünya bir zamanlar gerçekten bizimdi ve biz bir otobüs koltuğunda uyuyakaldık.
Olmaz mı ?
Belki kahvemize bir kaşık sonsuzluk katmışlardır biz fark etmeden.
O yüzdendir bu uykulu haller.
Emin olamıyorum uyanmalı mı yoksa bize ait dünyada mı kalmalı ?

Burada kalalım.
Sessiz sedasız, sadece bize ait.
Yasaksız, kuralsız.

Daha güzel değil mi sence de ?

Hiç yorum yok: