8 Temmuz 2013 Pazartesi

Dürüst olmak gerekirse gerçekten sevilecek insan değilim.

Başta seversin çünkü tatlı dilliyim. Sen farkına bile varmazsın ama hemen alışırsın. Yokluğumu hemen hissedersin. Fazla düşünceliyim. Sevdiysem seni, elime kıymık batsa ilk benim canım yanar. Mutlu ol isterim. Bunun için çabalarım. Fazla dürüstüm. Aklıma gelen ağzımdadır. Susmayı pek bilmem. Gevezeyimdir. Utangacım. Sanırım bu yüzden biraz sevimliyim. Ama kıskancım. Bu sıkar seni. Beni sevdiğin gibi başkasını sevme ihtimalin kanımı dondurur çünkü. Daha önce bunu çok yaşadım. Hep sevdiklerim başkalarını benden daha çok sevip gittiler. Kıskançlığım yorar o yüzden. Bir de kedi gibiyimdir. Hep yanı başında, hep ilgi isteyen. Ama yoğunsan yanında öylece durmakta bana yeter. Sevmek sessizliğide paylaşmaktır esasında. Ama ben bazen çok severim. Kalbimin içine gir hiç çıkma isterim. Boğulur çoğu orada. Kalbim mi küçük yoksa onların egolarımı çok büyük bilmiyorum. Birazda hayalperestim. Tahmin edemeyeceğin kadar çok hayal kurarım. Bulutları görsem yeter zaten. Onlar çok fazla şeye benziyor. Biraz çocuğum. İhmal edersen kırılırım ama hemencik affederim yanıma geldiğinde. Uzun sürmez kırgınlıklarım unuturum hemen.
Ama diyorum ya sevilecek insan değilim ben. Öyle olsa çoktan kurulurdum kalbinin tahtına.

Hiç yorum yok: