Kar yağmasına sevinsem de , içimde bir yerler eksik kaldı.

Şu anda Dünya’da var olan insanların büyük bir çoğunluğundan daha çok mutlu olmam gerekirdi aslında. Aylardır bu sabahı bekliyordum ben. Beklemekle kalmıyor günde 543254845632 kez “kar yağsın!” diyerek insanları da benim heyecanıma katılmaya zorluyorum. Tabi bir yerden sonra bıktılar benden. “Ay yağsın da kurtulalım” demeye başladılar. Sanırsam onlarda artık benim dilimden kurtuldukları için mutludurlar.

Çoğu insan benim kar aşkımı abartılı bulur. Nedendir bilmiyorum ben çocukluğumdan beri kar yağdığında çok mutlu olurum. Öyle böyle değil , hemde gün boyu polyanna modunda gezer , günün sonunda da mutlaka hasta olurum. 

Ama bu sefer sırtımı pencereye dönüp, yağan kardan uzak duruyorum. Çünkü eksik.. Bir şeyler eksik içimde. Karın yağmasını deli bir hevesle bekleyen bende bir şeyler eksik.  

Uyandığımda yataktan çıkmadım bu gün. Elime bir kitap alıp onu okudum. Çok gerekliymiş gibi dün dersanede öğretilen konuları tekrar ettim. Bir ara gözlerim kapanmış ve uyuyakalmışım. Gelen mesajla araladım gözlerimi. “burada her yer kar.” diyordu son cümlede. Bir an mutlu hissettim. Yataktan telaşla çıkıp pencereye koştum. Evet kar yağıyordu. Ağır çekimdeymiş gibi yere düşmekte acele etmeyen milyonlarca kar tanesi gökyüzünde rüzgarla savrulup duruyordu. Evlerin çatısı , arabaların üzeri ince bir kar örtüsüyle kaplanmıştı. Birkaç saniye çok mutlu hissettim. Yatağımda unuttuğum telefonumu aldım hemen. 

“Yağmışş! Kar yağmışşş! Arabaların üzeri kar olmuuşş!” diye mesaj attım kar yağdığını haber veren kişiye.

Sonra dakikalar geçtikçe kar silikleşti hafızamdan. Telefonu bıraktım. Sırtımı pencereye döndüm. Kar a küsmüş gibiydim. Yağmasını hep çok istedim ama.. bu kadar eksik hissedeceğimi bilmiyordum ben. Şimdi istemiyorum. Bütün kar taneleri gökyüzüne geri çekilsin istiyorum. O beyaz örtü kalksın ve ait olduğu yere, gökyüzüne gitsin..

Ben onu bu kadar hevesle beklerken, o beni mutsuz ediyordu. Yıllardır aşık olduğum o beyaz melekler şimdi beni mutsuzluktan öldürecek neredeyse. Telefonuma bir sürü mesaj geliyor.. “Oo yaşadın kar yağıyor.” diye. Kimin umurunda. Çoğunu açıp okumuyorum bile. 

Bu kadar eksik olmamalıydı kar heyecanım. Bu kadar çabuk bitmemeliydi ya da.. Sadece birkaç saniye sürdü. Pencereden dışarı baktığımda heyecan duymalıydım ben! Ama eksik işte! Bu kış her şey çokça eksik..

Bende eksik kalıyorum.

Bütün suç hayallerin aslında. Onlar olmasa bu kadar eksik olmazdı her şey..