30 Aralık 2012 Pazar



Geceydi.
Dudaklarım ilk kez değiyordu tenine
Ve ilk kez karışıyordu terin, terime.
Gözlerim ıslaktı,
aynı dudakların gibi.
Kulağımda sesinin fısıltıları yankılanıyordu.
“Seviyorum” diyordun..
“Seni, tenini, terini.”
Yalan söylüyordun ilk defa bana,
Fırtınalar koparken bel altında.
Gerisi uzun bir sessizlikti.
Nefesin saçlarıma dolanıyordu.
Başım göğsünün sağ yanında,
parmaklarım sol memende.
Kalbin bir kuştu sanki avucumun içinde.
İlk yalandan mıydı bu korkun,
Yoksa tenime kavuşmanın heyecanından mı?

Hiç yorum yok: