Bu şehir de büyüdüm..
Dizlerim çok berelendi..
Onlarca iz kaldı her birinden.
Ama sevdim onları,
Şehrimden hatıradır diye..
Genç kızlığın ilk heyecanını bu şehirde attım..
İlk çocukluk aşkımın hatıralarını saklar bağrında bu şehir..
Mutluluğu da acıyı da ilk burada öğrendim..
İlk dondurmamı Ümraniye'deki Romada'da yedim..
Balığı yine şehrimin denizinden yedim..
İlk kulaçlarımı da bu şehirde attım ben..
İlk kez burada hastalandım..
Saçlarımın kesildiği için yine bu şehrin sokaklarında ağladım..
Sonra şehrim için bir başka şehrin sokağında ağladım..
Duymadı kimse..
Anlamadı..
Dinlemedi de zaten..
Özlediğimi,hayallerimi son nefeste İstanbul'da unuttuğumu fark etmedi kimse..
Sonra sonra sesim yükselmeye başladığında anlatabildim derdimi..
Yine de anlamadılar..
Dinlemediler de zaten..
Sonra gökten bir melek indi..
Kucağında dört yıl boyunca dudaklarımdan eksik olmayan duam..
Dileğim..
Şehrim vardı..
Şehrime döndüğümde kalp sancılarım yine burada başladı..
Sevmeyi hep biliyordum..
Gitmeden önce şehrim öğüt etmişti.
"Sev ki sevilesin" diye..
Sevmeyi biliyordum bilmesine ya bağlanmaktan korktum..
Ya onu da İstanbul gibi alırsalar onu da elimden diye..
Sonra mı ?
Sonra böyle yalnız,ıssız biri oldum işte..
Bir şehrim var elinden tutup gözlerine baktığım,
Soğuk yağmurlarında üşüyüp,sıcak kollarına sığındığım..
Twitter'da TT olmuş..İlgimi çeken üç-beş-onbeş tane not var..Yazanlarla birlikte sizlerle de paylaşmak istedim =)
-sen tahammülü zor bir sevgilisin İstanbul.Yine de sana aşığım!
-
-
-Ve son diyorum içimi yararcasına..Kız kulesi şaşkın.Ve son diyorum...Kule ağıtlar iğneliyor masalımın sonuna...
-
-
-
-
-
-
-
-
-Nasıl sevmediysen artık beni..kusup attın resmen bozkırın ortasına. Ama ben karşılıksız seviyorum seni.
-
-Dilerim İstanbul hep Boğazında kalır
-Bir an bile senden büyük olduğumu düşünmeme izin vermedin.
Yazan kişilerin hepsinden izin alınmıştır...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder